Balık Masalı

 

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde masmavi denizlerin derinliklerinde yaşayan küçük bir balık varmış. Bu balığın adı Şıpıdık mış. Şıpıdık çok sevimli cana yakın bir balıkmış. Fakat bu kadar sevimli olmasının yanı sıra çok da tembelmiş. O kadar tembelmiş ki dışarı çıkıp arkadaşları ile bile oynamak istemiyormuş.

Günlerden bir gün Şıpıdık evde oturuyormuş, en yakın arkadaşı deniz yıldızı kapıyı çalmış. Şıpıdık arkadaşını görünce çok sevinmiş ve onu eve davet etmiş. Deniz yıldızı ise ona dışarıda oynamayı teklif etmiş. Ama Şıpıdık dışarı çıkmak istememiş, deniz yıldızı da “Üzgünüm Şıpıdık ama zaten hep evlerdeyiz ben dışarıda oynamak istiyorum” demiş ve diğer arkadaşlarının yanına geri dönmüş. Şıpıdık ise eve girip televizyon izlemeye devam etmiş. Günler Şıpıdık için evde geçmeye devam ederken diğer deniz canlıları serin sularda yüzmeye ve oynamaya devam etmiş. Günler geçmiş ve yavru canlıların okula başlama zamanı gelmiş. Şıpıdık da diğer yavrular gibi okula başlamış. Her sabah erken saatte okula gidiyor akşam üstü ise eve geri dönüyormuş. Annesine her gün çok yorgun olduğunu ve okulun bir an önce bitmesini istediğini söylüyormuş. Annesi “Bak Şıpıdık daha çok küçüksün, senin her gün arkadaşların ile oynaman, mutlu olmak gerekir. Televizyon istemek, her dakika tabletin ile oynaman seni arkadaşlarından uzaklaştırır ve öğrenmeni zorlaştırır. Eğer arkadaşlarından geri kalmak istemiyorsan kendini zorla ve tembelliği bırak. Ben sana yasak koymadan sen onlarda uzaklaş” demiş. Şıpıdık annesinin böyle söylemesine üzülmüş ama bir o kadar da annesine hak vermiş. Televizyon izlemekten su oyunları oynayamıyor, ödevlerini yetiştiremiyor ve arkadaşlarının gerisinde kalıyormuş. Hemen kendisine çeki düzen vermiş. Bir defter almış ve o gün yapması gereken görevleri sıralamış. Her gün onlara uymaya başlamış. Kısa sürede tembelliğinden eser kalmamış.

Şıpıdık bu kadar çabaladığı için annesi haftada bir gün tablet ile oynamasına izin vermiş. Şıpıdık oyun oynamaya o kadar alışmış ki tabletini eline bile almıyor o fırsatı arkadaşları ile oyun oynayarak değerlendiriyormuş. Evde kaldığı, dışarı çıkmadı günlerin acısını bu şekilde çıkarıyormuş. Bir daha asla tembellik yapmamış ve mutlu bir şekilde hayatını devam ettirmiş.